 |
|
ปิ๊งรักในห้าง
รักครั้งนี้มิใช่รักครั้งแรก ถ้าจะถามว่าเป็นรักครั้งที่เท่าไหร่ไม่ขอตอบเพราะขี้เกียจนับ
รักที่เกิดขึ้นกับฉันมันมีหลายรูปแบบเหลือเกิน แต่รักครั้งนี้เป็นรักที่ฉันจะขอเล่าให้ฟัง
ฉันไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมฉันถึงรักเค้าได้มากมายขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่ เราก็คบกันมาแค่ 23
วันเท่านั้นเอง วันที่ 14 ส.ค.46 เป็นเช้าวันนึงที่ฉันจะต้องมาเรียนเหมือนเช่นทุก ๆ วัน
วันนี้ฉันก็มีความสุขกับเพื่อน ๆ มาเรียน ๆ ๆ และก็นั่งเมาส์กับเพื่อน ๆ เหมือนเคย
พอเลิกเรียนเพื่อนสนิทของฉัน(ด้า)ก็ชวนไปห้างฟิวเจอร์พาร์ค ซึ่งเป็นห้างที่ใกล้กับโรงเรียน
และอยู่ไม่ห่างจากบ้านซักเท่าไหร่ เป็นห้างที่ฉันและเพื่อนๆไปบ่อย
เผอิญวันนั้นฉันจะต้องไปจ่ายค่ายืดผมพอดี ฉันเลยบอกด้าว่า อืม ยังไม่ให้คำตอบนะ
ว่าจะไปมั้ยเพราะต้องไปจ่ายค่ายืดผมก่อน ด้าก็บอกว่า โอเค งั้นไปจ่ายค่ายืดผมก่อน
ฉันก็เลยไปร้านทำผมจ่ายตังค์แล้วก็นั่งคุยกับช่างทำผมซักพัก อยู่ ๆ ฉันก็บอกกับด้าว่า
ไปกินS&Pกันเถอะ(ทั้งๆที่เงินก็ไม่ค่อยจะมีนะ) แล้วเรา2คนก็ออกจากร้านทำผมมุ่งตรง
ไปยังฟิวเจอร์(ของเรียกชื่อห้างสั้นๆนะ)พอไปถึงเรา2คนก็เดินเข้าไป ดู ๆ ของซักแป๊บ
ระหว่างที่ด้ากำลังดูเสื้อผ้าอยู่ส่วนฉันก็ดู ๆของอยู่ ( ระหว่างดูนั้นก็เดินอยู่นะ)
ฉันก็เห็นผู้ชายคนนึงใส่ชุดนักศึกษามหาลัยเดินกับผู้ชายอีกคนนึงใส่เสื้อสีดำ
ฉันรู้สึกแว๊บเข้ามาในใจทันทีเลยว่า หล่อจังเลยผู้ชายคนเนียะ(คนที่สวมชุดนักศึกษานะ)
เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันเรียกเค้าว่าเสื้อขาวแล้วกันเพราะตอนนั้น ฉันยังไม่รู้จัก
พอฉันเห็นปุ๊บปกติแล้วฉันจะกระซิบบอกเพื่อนแต่ครั้งนี้ทำไมไม่รู้ฉันไม่ได้บอกเพื่อน
ระหว่างนั้นเสื้อขาวก็เดินตรงเข้ามาใกล้ทุกทีทุกที ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะรู้ว่าเค้าจะต้อง
เดินสวนกับฉันเป็นแน่ และแล้ววินาทีนั้นก็มาถึง เขาเดินสวนกับฉันจริงๆ
แล้วเราสองคนต่างก็สบตากัน(จริงๆนะจะว่าไปแล้วชีวิตคนก็เหมือนกับละครเลยเนอะ)
แต่ฉันก็หลบตาทันทีอาจเป็นเพราะมีเลือดหญิงสมัยโบราณอยู่ในตัวกระมัง
หลังจากเดินสวนกันไปซักประมาณ 10 วิ ฉันก็หันหลังไปมองก็เห็นเค้ากำลังเดินออกจากห้างไป
ในวินาทีนั้นเองทำให้ฉันปรื้ดเข้ามาในใจแล้วว่า จบแล้ว เค้าไปแล้ว ยังไม่มีโอกาสได้รู้จักกันเลย
สรุปก็คือจบ ไม่ได้รู้จักกัน หลังจากนั้นฉันกับด้าก็ลงบันไดเลื่อนลงไปที่ S&P
ระหว่างที่ฉันกับด้ากำลังจ้วงตักข้าวอยู่นั้น เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น(คิดว่าอะไรกันเอ่ย)
มีผู้หญิงคนนึงสวมชุดนักเรียนก็เป็นพนักงานในร้านนั่นแหละเดินมาพูดว่า
พี่คะฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองว่าใครมาเรียกเราพี่ เราก็มอง น้องเค้าก็บอกว่า ขอโทษนะคะ
คือมีผู้ชายคนนึงที่ยืนอยู่หน้าร้านเค้าให้มาขอเบอร์พี่น่ะค่ะ สุดเสียงเด็กผู้หญิงคนนี้พูด
ฉันกับด้าก็หันไปดูว่าหน้าตาเค้าเป็นยังไง จริงๆแล้วฉันรู้สึกเฉยๆนะเพราะว่าฉันเป็นคนค่อนข้าง
หน้าตาดีมีคนมาขอเบอร์เป็นประจำเลยรู้สึกเฉยๆ แต่รู้มั้ยวันนี้ฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรงมากๆ
ถึงมากที่สุด เพราะชายคนที่มาขอเบอร์ฉันนั้นก็คือคนเสื้อขาว ที่ฉันคิดว่าคงไม่เจออีกแล้ว
หนำซ้ำ เค้ายังมาขอเบอร์ฉันอีก (ดีใจเป็นอย่างมาก) แต่ขอโทษฉันเก็บอาการนะจ๊ะ
ขนาดด้าเพื่อนซี้สุดๆยังไม่รู้เลย พอหันไปมองปุ๊บด้าก็บอกทันทีเลยว่า
เฮ้ยหล่อว่ะ ให้เบอร์ไปเลย ฉันก็ทำเป็นเขิน ๆ ซักแป๊บแล้วด้าก็บอกต่ออีกว่าให้ไปเหอะ
ฉันก็เลยให้ไป เสื้อขาวเค้าก็ยืนยิ้มให้ฉันอยู้หน้าร้านวินาทีในตอนนั้นฉันมือไม้สั่นไปหมด
เพราะไรรู้มั้ย เพราะประหลาดใจมากที่ได้เจอกันอีก พอให้เบอร์ไปเสร็จ ฉันก็นั่งกินข้าวต่อ
เพราะเป็นบุฟเฟ่ห์ต้องให้คุ้มหน่อย ขณะที่ฉันกับด้าทานข้าวกันอยู่ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
ฉันก็รับ เสื้อขาวโทรมา จุ๊ ๆ เรื่องราวต่อไปขออุ๊บไว้ก่อน มันยังไม่จบแค่นั้น ถ้าอยากรู้ว่าคุยอะไรกัน
แล้วความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเค้าจะเป็นยังไงต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปสัปดาห์หน้านะคะ
